اما . . . من جلوی دهانش را می گیرم، وقتی می دانم کسی تمایلی به شنیدن صدایش ندارد!!! این روزها من . . . خدای سکوت شده ام؛ خفقان گرفته ام تا آرامش اهالی دنیا، خط خطی نشود . . .!
سکوتی میکنم به بلندی فریاد...
فریادی که فقط و فقط خدا آگاه باشد
از راز دلم؛
از این روزهای تنهایی و دوری و...!!
تا پیش از این بر نادان میکردم سکوتم را
و اکنون بر دل و دیده و اهل دنیا!!
حسرت،که در این هجوم تاریکی
صدای سکوت دل هم به جایی نمیرسد...!
نوشته شده در سه شنبه 91/3/30ساعت
1:42 صبح توسط محمد فاطمی نظرات ( بدون ) | |