کوچه باغ

بخاطر همسرم.../ روزی که شهید دوران حواله بلوار را پاره کرد

به گزارش خبرنگار نوید شاه

د روایت جذاب و خواندنی از زبان

شهید عباس دوران عنوان می شود:

دلم نمی خواهد از سختیها با همسرم حرف بزنم ،

دلم می خواهد وقتی به خانه می روم

جز شادی و خنده چیزی با خودم نبرم

. نه کسل باشم، نه بی حوصله و نه خواب آلود

، تا دل همسرم هم شاد شود.

اما چه کنم، نسبت به همه چیز حساسیت پیدا کرده ام

، معده ام درد می کند و دکتر هم می گوید فقط ضعف اعصاب است.

چطور می توانم عصبانی نشوم؟

آن روز وقتی بلوار نزدیک پایگاه هوایی شیراز را به نام من کردند

، غرور و شادی را در چشمان همسرم دیدم

، خانواده ام نیز خوشحال بودند.

حواله ی زمین را که دادند دستم

، فقط به خاطر دل همسرم آن را گرفتم

و به خاطر او و مردم که این همه محبت دارن

د و خوب اند پشت تریبون رفتم

؛ ولی همینکه پایم به خانه رسید

، دیگر طاقت نیاوردم

، حواله را پاره کردم و ریختم روی زمین

؛ یعنی آنها فکر می کنند ما پرواز می کنیم

و می بینیم تا شجاعتهای ما را ببینند و به ما حواله خانه و زمین بدهند؟

می خواهند مرا به تهران انتقال دهند

، باید با زبان خودشان قانعشان کنم که انتقال به تهران یعنی مرگ من،

چون پشت میزنشینی و دستور دادن برای من مثل مردن است...

برگرفته از کتاب خاطرات ناب(3

نوشته شده در جمعه 91/7/7ساعت 12:44 صبح توسط محمد فاطمی نظرات ( یک ) | |

دو برادر

دو برادر با هم در مزرعه خانوادگی کار می کردند

که یکی از آنهاازدواج کرده بود و خانواده بزرگی داشت و دیگری مجرد بود .

شب که می شد دو برادر همه چیز از جمله محصول و سود را با هم نصف می کردند

. یک روز برادر مجرد با خودش فکر کرد و گفت :‌

(( درست نیست که ما همه چیز را نصف کنیم .

من مجرد هستم و خرجی ندارم ولی او خانواده بزرگی را اداره می کند . ))

بنابراین شب که شد یک کیسه پر از گندم را برداشت

و مخفیانه به انبار برادر برد و روی محصول او ریخت .
در همین حال برادری که ازدواج کرده بود با خودش فکر کرد و گفت :‌